Promocje

Zauważmy, że Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za 2019 rok otrzymał Peter Handke. Na uroczystości wręczenia nagród 10 grudnia br. w Sztokholmie siedział po lewej stronie naszej noblistki – Olgi Tokarczuk. O Peterze Handke nasze media mówią niewiele. Brak też polskich tłumaczeń jego książek na rynku księgarskim.

W tym artykule prezentuję duże fragmenty mowy noblowskiej Petera Handke, która ma zupełnie odmienny charakter od pouczającego wykładu naszej noblistki. Podobieństwa można odnaleźć wyłącznie w odwołaniu się O. Tokarczuk i P. Handke do wspomnień matki. One wywarły niezatarty ślad na widzeniu świata i na pisarstwie

Jan Cichocki

Abyś żył
musi bić twoje serce
w nieprzerwanej pogoni

Grzegorz Trochimczuk jest poetą wyrafinowanym, intelektualnym, nieustannie poszukującym. Jego strofa lekka, barwna i dźwięczna, ale przecie zza nadwkrzańskiej mgły czy kontemplacji kaukaskich wierchów, klangoru żurawi w oddali, codziennej krzątaniny, co i raz daje znak pytanie o byt, o trwanie człowiecze.
Było mi dane zapoznać się z tą książką zanim zaczerniła kartki papieru. Grzegorz Trochimczuk nosił się z nią od dłuższego czasu, rozważał warianty, szukał odpowiedzi na wątpliwości. Rozmawialiśmy. I oto jest.
Teraz piszę te słowa, żeby komplementować Autora, ale też zachęcić każdego z was do wzięcia jej do ręki, do przeczytania. Tylko ostrzegam: wciąga. Można nie oderwać się do rana.
To piękna ale i dziwna książka.

Dorota Nejman

Chciałabym zacząć od dość paradoksalnego porównania ... Jeden z czołowych wizjonerów nowego, wspaniałego rzekomo świata, na pytanie: „od czego zacząć zmiany na lepsze?” , miał sarkastycznie wykrzyknąć: „instytucje, głupcze, instytucje”, mając oczywiście na myśli to, że w pierwszym kroku trzeba przekształcać właśnie instytucje społeczne jako niezbędne filary zmian. Bo to tu tkwią realne potencje do dokonywania wszelkich rewolucji. Być może ... Oczywiście chciałoby się tu zapytać: co dalej? Co ze sferą wartości?

Powieść Marty Świderskiej-Pelinko Tam gdzie łkają skrzypce ukazała się na słowackim rynku księgarskim. Dzięki dofinansowaniu przez Fundusz Wsparcia Sztuki w Bratysławie, została przetłumaczona przez Radovana Brenkusa i wydana w Wydawnictwie Pectus. Motywem przewodnim danego projektu był przekład obszernej powieści autorki, która nie wpisuje się w kanon polskiej literatury komercyjnej, ale dzięki wielu krytykom literackim w Polsce jej książki należą do uznawanych i znaczących dla bardziej wymagającej części czytelników. Przetłumaczenie dzieła umożliwiło jego wydanie i upowszechnianie wśród słowackich czytelników.

Bardzo chcę Ci coś przekazać w sprawie poematu, którym mnie sowicie obdarowałeś.
Dzięki tak wielkie, jak piękna to książka.
Nie wiem, czy będę umiał znaleźć potrzebne wyrazy.
To, dla mnie, najsampierw, bardzo mądre i potrzebne słowa.
Potrzebne, bo umiały mnie zmusić do zastanowienia się – nad sobą.
Są w poemacie słowa trudne – przenośnie sięgające lądów mi nieznanych. Ale jest w tych słowach moc przyciągania. Dociekam znaczenia.

Tytuł: To jedno
Autor: Elżbieta Musiał
Opracowanie plastyczne: Elżbieta Musiał
Wydawca: ARK Media
Warszawa 2016
Format: 17 x 17 cm, s. 56

Najpierw ostrzeżenie: będę pisał o czymś, na czym się nie znam. Ostrzeżenie należy się czytelnikowi, ponieważ zawsze staram się traktować go poważnie, co znaczy też – uczciwie. Uczciwie więc przyznaję, że będę pisał o książce Wiesława Łuki „Fakt jest święty”. Skoro fakt jest święty, uczciwie przyznaję, że jest faktem, iż nie byłem – jak dotąd – zagorzałym czytelnikiem reportażu. Moje doświadczenia ograniczają się do reportażu gazetowego , na który trafiałem tu i ówdzie, co owocowało tym, że recenzencko nie zajmowałem się tym gatunkiem. Jestem tutaj najpośledniejszym z amatorów. To jest sedno mego ostrzeżenia, Jedyny plus tej sytuacji, sytuacji debiutu wobec reportażu, to zupełna świeżość mego spojrzenia. Jej minus zaś to niebezpieczeństwo, że mogę wyważać otwarte drzwi. Staję zatem „nagi” przed książką Łuki, książką, w której autor dał mi szansę przyjrzenia się warsztatowi i myleniu dwudziestu swoich rozmówców, których warto wymienić: Janusz Adamowski, Hanna Bogoryja-Zakrzewska, Wojciech Giełżyński, Remigiusz Grzela, Jacek Hugo-Bader, Marek Jabłonowski, Wojciech Jagielski, Hanna Krall, Marek Miller, Konrad Piasecki, Barbara Pietkiewicz, Irena Piłatowska-Mądry, Janusz Rolicki, Monika Sieradzka, Jacek Snopkiewicz, Mariusz Szczygieł, Małgorzata Szejnert, Wojciech Tochman, Teresa Torańska, Stanisław Zawiśliński.

Zadebiutowała w 2011 r. tomikiem Szklana rzeczywistość, w następnym roku wydała Analizę uczuć i kolejne w języku polskim i angielskim, dla czytelników Wielkiej Brytanii i USA. Wiele uwagi i czasu poświęca propagowaniu polskiej poezji współczesnej na świecie, współrealizując antologie przeznaczone dla odbiorców obcojęzycznych. Czytelnikom Shyhty przybliżamy tę Autorkę poprzez pięć wierszy z jej ostatniej książki Złodziejka snów.

człowiek doskonały

spóźniona
wpisałam się do Czerwonej Księgi gości.
wyszli zanim zdążyłam ich poznać
jestem sama na ogromnej sali
żal – nie zobaczę ich nigdy
drzewa z amazońskiej puszczy
odeszły szumiąc
parę liści na ziemi
odleciały kolorowe ptaki
kilka piór
ssaki i ryby zniknęły
trochę sierści i łusek
smutna planeta
czuję się samotna
ja – człowiek doskonały

W dniu 11 maja 2016 r. w Domu Literatury w Warszawie odbędzie się spotkanie autorskie z Grzegorzem Trochimczukiem. Przyczynkiem do tego spotkania jest jubileusz 70-lecia autora, który siedem lat temu ponownie się narodził oraz dwie jego nowe pozycje książkowe. Zapraszamy.

Od „Wielkiego Wybuchu” do poprawnościowego zamętu.
Ukazała się nowa książka poetycka Grzegorza Trochimczuka „Potomkowie niczego”.

Andrzej Tchórzewski we wstępie zatytułowanym „Liryczna historia świata” m.in. napisał:
„Poeta nie przedstawia kolejności zdarzeń, jakie były zaszły w Kosmosie, a kosmologia poetycka musi być odmienna od naukowej czy filozoficznej. Autor po prostu polemizuje z biblijną koncepcją Logosu. W remacie tego wiersza pozornie poświęconego początkom „Niebieskiej Planety” znajdziemy też aktualne motywy. Zapisane niemal w dziennikarskim stylu, z aluzją do „bieżących wydarzeń”. Czytają i dryfujący na tratwie / po nieświadomości... / (podkreślenie – AT).