Połączeni datą: 9 maja Zbigniewa Jerzynę odczytuje Grzegorz Trochimczuk

Podążałem za twórczym objawieniem Zbigniewa Jerzyny, gdy dopiero co rozpoczął swe unieśmiertelnianie w oparach Orientacji Poetyckiej Hybrydy. On wówczas starszy ode mnie o wiek (tak odczuwałem wtedy), a to realnie stanowiło 8 lat, czego zupełnie nie kojkarzyłrem chłonąc atmosferę Hybrydowej bohemy. Gdzieś w tamtym czasie wśród nas "pętała się" Czerwona Róża, nie odważyłem się wówczas startować w turniejach jednego wiersza, piłem wino importowane z demoludów ze swoimi kumplami i słuchałem jazzu. Bywał tam także inny guru poezji Krzysztof Gąsiorowski. 

Potrzebowałem lat, aby po pierwszych doznaniach młodzieńczych, ulec przemożnej woli zagłębienia się w poetycki miąższ twórczych ludzi z lat siermiężnego PRL-u. W wydanej ostatnio publikacji „Wybór Wierszy” Zbigniewa Jerzyny, dzięki usilnym zabiegi jego syna – Marcina, odnalazłem - pośród wielu znakomitych – jeden wiersz, który mnie poruszył: "Wielkie zdarzenie".
Wiersz ten przeniósł mnie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki w przeszłość naszej młodości. Już wiedziałem, że On i ja przeżywaliśmy podobnie.

Annie Ernaux, z domu Duchesne (ur. 1 września 1940 w Lillebonne) – francuska pisarka, laureatka nagród Renaudot oraz Nobla w dziedzinie literatury za 2022 rok.

Uratować coś z czasu, w którym się już nigdy nie będzie – to zdanie kończące Lata A. Ernaux, jest najbardziej trafnym mottem, jakim postanowiłem opatrzyć swoje dzieło, które wciąż nie jest zakończone.

Annie Ernaux na dobre rozgościła się w mojej świadomości. Zaledwie o sześć lata starsza ode mnie, była prawie rówieśniczką. Siedemdziesięcioletnia historia bohaterki opisana w Latach prawie całkowicie pokrywała się z moją ścieżką życia. Bohaterką Lat była „ona”, a nie „ja” autorki, która wszakże pisząc o „niej” opisała swoje losy, punktując własne przeżycia i odnosząc je do faktów historycznych i doświadczenia zbiorowego Francuzów. Strona po stronie, posuwając się chronologicznie przez kolejne lata od 1940 roku do 2010, nieuchronnie odnosiłem treść przeżyć bohaterki i towarzyszące mu tło społeczne, polityczne i zaistniałe fakty do uświadomionej i zapisanej w pamięci mojej historii, mojego kraju i Polaków. Zadziwiająca możliwość przeprowadzania analizy porównawczej pomiędzy doświadczeniem i doznaniami Francuzki a przeżyciami Polaka. Przez pięćdziesiąt lat znajdowaliśmy się w odmiennych politycznie warunkach, ona tkwiła w realiach Zachodu a ja w prawie całkowicie odmiennych realiach Wschodu.